Dag Odile,
Er is wel een alternatief, staat op het bordje waarmee je in december langs de stakingspiketten fietst. Een duidelijk antwoord op de TINA-doctrine van de Nieuwe Neoliberale Regering. TINA staat voor There Is No Alternative. De slogan gaat terug naar het Groot-Brittannië van de vroege jaren tachtig, waarin Margaret Thatcher een hard conservatief beleid voert tegen de stakende mijnwerkers. Hij wordt vandaag opnieuw vanonder het stof gehaald door Bart De Wever. Nogal schaamteloos eigenlijk. Want hebben we intussen niet begrepen dat die harde neoliberale politiek van Thatcher (en Reagan aan de andere kant van de oceaan) net verantwoordelijk was voor zowat alles wat is fout gelopen sindsdien? Van geprivatiseerde treinen die winst belangrijker vinden dan service tot banken die te groot zijn om te falen.
Niet dus. Alsof er niets aan de hand is, pakt De Wever opnieuw uit met TINA.
Maar wat is dan het alternatief? Hoe duidelijk is dat antwoord op TINA? Ik begrijp dat het over principes gaat als solidariteit, onderwijs, cultuur: in plaats van daarin te knippen, kan je er beter in investeren. Het gaat over ecologische principes: zorg voor het milieu dat we delen. Die principes zijn de inzet, als het cement van de samenleving. Ze gaan in tegen het individualisme en willen de samenleving weer deelbaar maken.
Maar is dat niet nogal vaag, Odile? Kan het wat concreter? Kan je iets duidelijker zijn?
Het inschrijvingsgeld aan de universiteiten en hogescholen niet verhogen? Daar kan ik je in volgen. Investeren in openbaar vervoer, liever dan in bedrijfswagens? Ook dat kan overtuigen. Een basisinkomen voor de armsten en een vermogensbelasting voor de rijksten? Ook. Maar ga je dan het geld vinden dat nog nodig is voor cultuur? Het blijft nog altijd een beetje vaag.
En dan zeg jij: wat is er mis met een vaag alternatief? En je hebt gelijk: beter een vaag alternatief dan helemaal géén alternatief. Er is nog werk aan, maar we weten tenminste al ongeveer waar te beginnen.
Ik zag je twee keer fietsen met hetzelfde bordje, Odile. Één keer tijdens de provinciale stakingsdag en nog eens tijdens de algemene staking. De tweede keer is je bordje wat anders. En zoals je weet, Odile, hou ik wel van verandering. De rode letters waarmee je alternatief schreef zijn wat vager. Uitgelopen door de regen? Of heb je ze opzettelijk vager gemaakt? Zo geef je ze wat meer ruimte. Was dat waar je aan dacht, Odile?
Dag Odile!
Kus,
Odile
wij zijn handelaars 